The end of the road

Ja, naa er det virkelig snart slutt paa turen. Eg er naa komt til min siste destinasjon i mellom amerika forutenom Panama city, og det er ein passende slutt. Eg er naa i Punta Chame, et sted kjent for sin windsurfing og kiting. Det viste seg at dette er et sted ganske langt utenom allfarvei, og faa turister kommer hit. Eg har naa funne konsekvensen av dette; null hostell og kanskje ett eller to hotell. Heildigvis for meg visste sjaaforen i bussen min om et hotell som er litt billigere enn det eine mainstream hotellet i bygden, og eg bor naa paa et fransk hotell i luksusklassen (iallefall paa min tur). Badebasseng, bar og restaurant. Eg har et meget fint rom og eg fekk heile 3 (!) haandklaer og fransk saape. Saa naa er eg fin og fjong og nyter ein sjokolade/banan shake i restauranten.

Naa som det nermer seg slutten kan eg se tilbake paa alt eg har gjort og eg innser at topp 5 lister er paa sin plass. Eg vil gi ut et par av disse naa, og saa kommer det fleire seinere.

TOPP 5: GOD MAT

Dette er ein veldig vanskelig liste ettersom eg har spist sinnsykt mye god mat paa denne turen, men her e et utdrag:

1. Gatematen i Chisec; Perfekt steik med ein deilig masse av gronnsaker og ferske tortillas

2. Grilla kylling med platanos fra det lokale diskoteket i Santa Catalina

3. Kyllingsandwich kjopt paa markedet i Antigua spist som niste etter ein lang vulkan haik. Disse var skvist og god, men de smakte heilt fantastisk etter turen.

4. Kokosiskremen i Guatemala!! Heilt fantastisk is, og spesiellt miksa med sjokoladeis.

5. Ekte Amerikansk feit hamburger med ost og bacon i San Pedro; Etter et par maander med mexikansk mat er dette deilig!

Eg har forelobig ikkje mye til liste paa daarlig mat, men ein rett maa nevnest:

1. Svinefett taco i mexico. Ja, dette var taco av reint svinefett, ubehandla, kjopt som lunsj i Tulum. Alt gjekk ned!

TOPP 5: STEDER AA BO

1. Semuc Champey: Vi bodde paa et hytteloft med aapen front mot elven og fantastisk natur.

2. Robinson island i San Blas: Bambushytte med sandgulv paa paradisoy. Say no more.

3. Tio Toms i Bocas del Toro: Shabby stil hotell paa paaler over vannet. Bolgesus og karibisk stemning

4. Flores i Guatemala: Hostell i midten av ein fantastisk by. Beste vegetarresturanten evver.

5. Altons divecenter i Utila. Rom med perfekt utsikt ved sjoen. Alt var lagt som ein brygge over vannet.

Det vil komme fleire Topp lister i tiden som kommer, men forelobig holder dette. Naa skal eg bare skjemme meg bort litt til paa dette hotellet, saa er det snart tilbake til kvardagen igjen.

Jellyfish invasion

Vel, det er vel kanskje aa ta litt hardt i, men sant skal vere sagt, eg har svomt gjennom tonnevis av jellyfish (som ikkje brant) og eg har faatt stot av ein elektrisk brennemanet (utrivelig). Min siste destinasjon har vore Santa Catalina, ei lita bygd ved stillehavet. Her har du det beste av to verdener; Surfing OG Dykking. Tro det eller ei, her var det dykking som var prioritert. Eg tok PADI OW Advanced her, og det var heilt fantastisk! Eg har sett tonnevis med fisk, og alle dobbelt saa store som de i karibien, eg har dykka med surge paa 18 meters dybde, eg har hatt et fantastisk drift dive, og eg har sett masse masse hai! Ubeskrivelig kjekt aa dykke. Igjen, ein ny verden.

Men man kunne selfolgelig ikkje dra fra dette stedet uten aa prove surfingen. Denne destinasjonen har ein av de storste bolgene i Panama, som kan naa opp mot 10 meter! Eg provde ikkje meg paa den, men holdt meg til den litt meir mellow "town beach". Det var her eg blei elekrifisert av ein brennemanet. Det foltes ut som et kraftig stot, og rett over arteriene i hogre haand. Eg maa vere erlig og sei at eg frika ut. Men etter mange trostende ord fra de lokale var det ikkje anna aa gjore enn aa hive seg uti igjen. Surf on!

Karibien i regntiden

Karibien er generellt sett paa som ein chilled out destinasjon. Men prov aa dra til Karibien i regntiden, og du vil oppleve at alt er dobbelt saa chilled. Alt ser ut til aa gaa i halv hastighet av halv hastighet, men fremdeles med sjarm. Naar morket faller og torden og lyn er utanfor, daa vaakner folket til liv! Med live Reggaemusikk som dundrer gjennom morket, og som forsetter sjolv under midlertidige stombrudd fra lynet. Folk som danser inne i bare uhemma av folk rundt seg, og folk som henger i gatene. Jamsession uten strom, men med dobbel sjarm. Karibien.

Jungelmann

Naa er eg i Costa Rica, og har nettopp komt meg ut fra jungelen! Costa Rica er et mye dyrere land enn resten av Mellomamerika, og derfor er det enkelte som skipper heile landet (som eg hadde tenkt paa), men dette landet har saa mye meir aa tilby enn dyre sengeplasser og alt for dyr mat.

Eg har naa vore i Turtugeo nasjonalpark i 3 dager, og for et eventyr! Denne delen av Costa Rica blir kalla mini Amazonas, og eg kan se koffor. Paa veien inn hadde me ein fantastisk elvebaattur i smale kanaler paa ein oversvomt elv. Vi er naa i begynnelsen av regnsesongen, og det merkes. Ponchoen eg kjopte ein stund tilbake er i bruk, og litt meir tid blir brukt innendors. Men ut maatte me i tortuego, og det er eg glad for.

Den eine heile dagen me hadde i parken var me fantastisk heldig med. Det regna lite, og det var perfekt for ein lang kanotur. Kanoen blei leigd, og vi satte kurs dypt inn i jungelen. Vi kom dypere og dypere, elven blei smalere og smalere og strommen blei striere og striere. Vi padle omtrent 2 timer inn i jungelen for strommen beli saa stri at vi maatte snu, og vi rafta faktisk nedover. Trengte bare aa styre baaten. Og vi fekk se masse. Masse masse apekatter som hyler og skriker og klatrer i trerne, mange fugler og vi fekk sett ein manatee (sjoku?).

Men storst av alt var oyeblikket vi nesten blei spist av ein krokodille! Vi var naer kanten av elven i et vidt parti, og idet vi hadde tatt inn aarene og satt aa prata litt, hoppa heile kanoen opp av elven med et stort dunk. Vi var stillestaaaende, saa det var ingenting vi traff, det var heller naake som traff oss. KROKODILLE!! Var det forste vi tenkte paa, og vi satt faktisk og skalv av redsel det forste minuttet idet vi provde aa lokalise beistet. Vi saag ingenting, og skjelvende kom vi oss avgaarde. Naa var vi skikkelig paranoide for krokodiller, og "saag de overalt". Men ingen faktisk krokodille blei sett, saa eg har konkludert med at det var ein manatee som dunka opp i oss paa vei mot overflaten. Vi er fremdeles i live.

Seinere paa kvelden hadde vi og ein tur inn i jungelen til fots. Man horrer mye, men man ser aldri naake. Ganske stilig aa vere inni tett jungel, og det var ein fin opplevelse.

Men som navnet tilseier (Tortugeo), er dette stedet mest kjent for skilpadder. 4 arter av totalt 6 arter av havskilpadder legger egg paa denne stranden. Og kl 10 paa kvelden kom vi oss avgaarde med ein guide for aa se etter skilpadder. Etter ein liten marsj fant vi ein svaer Leatherback skilpadde som gjorde seg klar for aa legge egg! Den var ca 160 cm lang og veigde over 200 kg. Dette beistet hadde altsaa dratt seg langt opp paa stranden og var naa i full gang med aa grave hullet for eggene med bakfottene. Vi kunne ikkje bruke lys under denne prosessen (man maa ha spesial rodt lys uansett), men etter ein stund var skilpadden klar for aa legge egg, og vi fekk sett dette mirakelet up close med lys. 100! egg paa storrelse med golfballer blei pressa ut for ho forsiktig begynte aa fylle opp hullet med sand. Etter ho var fornoyd med bolet sitt begynte ho aa lage falske egghuler slik at de evt fiendene blir forvirra. Etter dette var gjort slepte ho seg tilbake til havet, og avgaarde bar det. Veldig spesiellt aa vere vitne til.

GullGraverGranada

Naa har eg vore borte i mange dager, reist mange mil og i veldig mange timer, bare for aa komme tilbake til utgangspunktet (vel, nesten)

Det har vore ein stund siden forrig blogginnlegg naa, og det har sine grunner. Vel for det forste hadde eg ein 4 dagers baatreise, og det seier seg (nesten) sjol at de ikkje har internett paa elvebaater midt i jungelen (sjol om eg blir meir og meir inponert over alle steder i verden som blir kobla opp). Og for det andre var internett paa The Corn Islands veldig dyrt, og innen den tid eg hadde samla opp nok energi til aa skriva alt ned paa veldig kort tid, mista eg all energien.. Eg klarte aa prestere aa blir sjuk, saa sjuk eg ikkje har vore paa mange mange aar, paa ein av de finaste oyene i karibien. God timing huh? Saa mesteparten av tiden min der blei tilbrakt i sengen. Ein skulle tro at eg i det minste kunne henge ute i hengekoyen, og ja eg gjorde det ein liten stund, men etter litt blei det alt for slitsomt.

Saa i gaar maatte eg komme meg av oyen, av praktiske grunner slik som skjelden baattraffikk, og eg klarte det paa ein mirakulos maate. Tilsutt endte eg opp med aa reise i 24 timer, daff og dau, men dog. Etter denne turen begynte eg faktisk aa bli bedre, og eg er paa bedringens vei midt i Conquistadorenes Granada, kjent for alt sitt gull. Det maa vere det. Forelobig har eg ikkje funne gull, men eg har truffe paa naaken kulinariske skatter. Kanskje seinere dumper eg borti naaken kupp og ;)

Sjekk ut Travelpod'en min for ytterligere detaljer om turen;)

Bilder og ny blogg

Endelig har eg faat lasta opp bilder!! Dette tok 3 timer, og er bare gjort paa Facebook... Det er utrolig tungvindt paa slike gammeldagse datamaskiner, men men. Man maa ta det man faar;) Her er nok ein direkt link og den skal vere for ALLE!!

Ellers har eg hatt mye tid paa dataen her paa oyen, og det har bert frukter. Eg har naa laga ein spesial reiseblogg paa engelsk for alle engelskspraaklige og ekstra nysgjerrige. Her kan du se kor eg har vert paa et kart, og det er innlegg fra kvart et sted eg har besokt. Vel verdt aa ta ein titt!

Ellers drar eg paa min store baatreise i maaro, og viss eg er heldig skal eg vere paa the corn islands innen 4 dager. Blir spennende:)

Diving the Bay Islands

Naa har det vore ein stund siden siste blogginnlegg, og det er rett og slett fordi eg har hatt det for kjekt! I mellomtiden har eg nemlig tatt dykkerlappen og har utforska det karibiske hav fra undersiden. Og WOW...

Eg ankom Utila med et maal i tankene; aa finne et sted aa ta dykkerlappen bra og billig. Og det viste seg at det var ganske mange som visste om dette maalet, og vi blei praia paa kaien, first thing:P Men det viste seg at dette var hyggelige praiere, og uten stress kunne vi legge fra oss ryggsekkene og gaa rundt og sjekke ut steder. Det var nok av dykkesenter paa oyen, over 15, men eg endte opp paa et utrolig koselig lite sted kalla Altons. Her begynte eg mitt Open Water kurs samme dag med teori, dagen derpaa hadde vi Confined Water der du lerer de skillsene du trenger for aa dykke, i sjoen. Og saa kom endelig dagen der vi skulle ha vaart forste dykk. AWESOME! Det maa naa seiast at du ikkje faar den fulle opplevelsen av ditt forste dykk, men det aa kune vere under vann og puste og sveve var ein deilig folelse. Dette og de nest 3 dykkene var ein del av kurset og vi gjekk over alt vi hadde lert i confined water pluss vi fekk svomme litt rundtom. Etter disse dykkene hadde vi 2 gratis fundives der vi svomte rundt og saag paa ting, men det var dykk nr 7 og 8 som var heilt ut av denne verden!

Det hadde seg saann at det var hvalhai i omraadet, men vi fekk ikkje se de naar vi hadde vaare dykk de 3 dagene. Men dagen derpaa skulle folk ut paa whalesharking, og eg slengte meg paa. Allerede paa veien ut motte vi paa ein svaer flokk av delfiner, over 100 stk (!!), som var paa vei et sted. Saa daa var det paa med snorkel og vi hoppa uti. Sjol om delfinene blei skremt av alle disse menneskekroppene som dreiv aa plaska rundt, naake som forte til at de svomte ganske langt under oss, var det utrolig kult aa se paa de mens de svomte og hore paa alle lydene de lagte. Etter dette ankom vi dykkespoten og uti med oss. Eg hadde et maal eg ville naa, og det var aa dykke uten hjelp av BCD'en. BCD er ein vest som du kan fylle opp med luft eller tappe ut, som hjelper deg aa holde deg noytral i vannet. Det klarte eg, og det gav ein heilt aen dimensjon av dykkingen! Aa kontrollere oppdriften min kun ved hjelp av lungene. Dette dykket hadde og naaken syykt kule korallformasjoner, og vi motte paa fleire spennande fisk som f.eks barracuda, spotted moray og hummer. Eg hadde og ein angelfish som dreiv aa sirkla hodet mitt ein stund. Stilig!:)

Innimellom dykkene dro vi lenger ut mot havet i haap om aa se ein hvalhai. Maaten aa finne ein hvalhai paa er aa leite etter "kokende" tunfisk. Hvalhaien eter ved aa jage tunfisk opp mot overflaten, for saa aa forsyne seg. Etter ein stund fant vi ein haug med kokende tunfisk, og vi stakk bort dit for aa odelegge maaltidet. (Hvalhaien burde naa snart lere seg at det er mye meir kjott paa ein menneskekropp?) Vi hoppa uti alle mann med snorkel og snart var vi fjes til fjes med beistet (bokstavelig talt) Dette var ein ganske liten hvalhai (bare 4-5 meter lang), men til gjengjeld var den veldig nysgjerrig! Den viste interesse og den tok et par runder og sjekka oss ut. Paa et punkt var eg 30 cm unna ansiktet hans og stirra han inn i oynene. Litt skummelt var det, men eg tror jento attemed meg syns det var skumlere. Ho freaka heilt ut og begynte aa veive og flakse med armene i haap om ikkje aa bli spist. Kan skjonne det. Alt haien trengte aa gjore var a glefse.. Etter ein stund blei haien lei og den svomte nedover og forsvandt. Men for et kult mote!

I dykk nummer to paa denne turen motte eg paa et par veldig kule ting! Mens eg svomte langs droppoffen fra revet, saag eg plutselig et par oyne i ein stein(!) Eg hadde nettopp lest i ein fiskebok oppe paa baaten at naaken fisk kamuflerer seg ved aa blende heilt inn med omgivelsene og ved aa sjelden rore seg. Det viste seg at eg hadde bumpa inn i ein scorpionfish. Eg tror den skjonte at den hadde blitt oppdaga, for eg var der og veiva med bein og armer og lagte unormalt mye bobler, saa etter ein stund bestemte den seg for aa flytte paa seg og vere ein stein et aent sted. Vi motte og paa ein skilpadde i dette dykket som vi bestemte oss for aa forfulge ein stund. Disse to dykkene var heilt fantastiske og det kommer heilt sikker fleire!;)

Etter denne begivenhetsfulle morgenen tok eg baaten av oyen, og eg bevegde meg i retning Nicaragua. Etter 30 timer med reising ankom eg endelig Isla de Omatepe i Nicaraguasjoen. Her skal eg vere naa i et par dager for eg starter eventyret om aa komme seg ut til kysten i karibien og ut til the corn islands. For aa komme meg hit maa eg krysse innsjoen, ta ein elvebaat gjennom verdens 2. eldste urskog, ein baat opp til bluefields for eg tilslutt tar ferjen ut til oyen. Viss eg er heldig ankommer eg oyen fredag eller lordag. Eg reiser hefra mandag:P Men det blir spennende, og ein rapport vil heilt sikkert ankomme om ein ukes tid;)

Og for de som enda venter paa bilder kan eg sei at eg har provd uten hell saa langt, men eg skal se om eg ikkje kan faa det til her for eg drar videre;)

Reisen

Et ordtak som ikkje er heilt ukjent gaar som folger: "Selve reisen er maalet". Det er mange logiske motargumenter mot dette ordtaket, men det ligger et lite skjult gullkorn i det og. Heile poenget er aa la reisen gaa for seg sjol. Det er ingenting du kan gjore med det. Viss du sitter i ein ko pga veiarbeid er det ingenting du kan gjore med det. La det ta sin tid. Viss flyet ditt er forsinket er det heller ingenting du kan gjore med det. Eller viss bussen din tar alt for mange stopp og plukker opp folk langsmed gaten enten de vil vere med eller ikkje er det heller ingenting du kan gjore med det. Man kan faa mange reaksjoner, og den mest vanlige er vel kanskje irritasjon og stress. Men viss man bare laerer seg aa ha tolmodighet og la ting gaa sin gang blir reisen straks mye meir behagelig! Daa faar man tid til aa nyte ting man ellers ikkje ville faatt tid til eller i det heile tatt tenkt paa aa funne paa. Som aa sitte seg ned og se paa folk eller biler som er rundt deg. Se paa utsikten og omgivelsene og la ting faa sette inntrykk paa deg. Paa denne maaten kan du gjore reisen til et maal for du naar det endelige maalet.

Et lite visdomsord fra meg som har vore paa reis i over 20 timer i dag. Eg begynte kl 0400 til fots paa vei til byen 20 min unna, fekk skyss med ein bil, tok 3 busser til grensen, ein tuktuk over grensen, der eg forovrig blei rundlurt av pengevekslere (ikkje rart de spurte om eg hadde meir aa veksle saa mange ganger... Det hadde eg, og heldigvis veksla eg ikkje de inn for eg kom til ein skikkelig bank.) Fra grensen har eg tatt 2 busser via Tegucigalpa (prov aa uttale det) hovedstaden i Honduras, og endelig til La Ceiba. Herifra skal eg ta baaten til the Bay Islands i maaro tidlig. Reisen har vore spennande, og eg har funne ut ting som at de innfodte liker reker langt inne paa fastlandet (forste gang eg har sett reker her nede, saa eg tok meg ein rekeomelett), Honduras er ein einaste stor soppelbotte (kast soppelet der du er, for vi har ikkje soppelbotter uansett kor mye du leiter). Mellomamerikanere liker amerikanske lastebiler (gjerne med ein alt for liten motor slik at de saavidt kommer seg over fjelloverganger og lager ko for alle andre), og omtrent halvparten av alle vanlige biler her nede er pickuper (ikkje rart naar man kan faa plass til heile slekten paa lasteplanet). Alt i alt har det vore ein spennande reise, men naa kjenner eg det er paa tide aa legge seg snart. Eg bare prover aa faa saa mye valuta for pengene som mulig her paa hostellet eg bor paa.

God natt! (Eller god morgen for alle nordmenn som naa staar opp til nok ein vaardag)

Surfing El Salvador og planer videre

Playa Las Flores. Eg bor rett bak palmetreet...

Her i El Salvador har livet bestaat av stort sett ein ting; surfing! Omtrent kvar dag de siste 2 ukene har livet handla om havet og bolger. Eg maa forovrig innromme at eg har forflytta meg til ein aen, om ikkje bedre bolge kalla Playa Las Flores. Dette er et pointbreak som bryter rundt ein klippe med masse steiner. Her maa man vere obs, ellers kan man faa ein braastopp... Men bolgen er nydelig, og best ved soloppgang naar vannet er heilt flatt og krystallklart, og bolgen bryter fint og der den skal. Her bor eg i et lite rom heilt nede ved stranden. Vi reiste ned ein gjeng paa 4 i ein ganske saa snerten VW bus av den gamle sorten. Skikkelig surftrip! Livet er ganske saa flott:)

Ellers saa foler eg ikkje at det er saa mye aa skrive om. Eg kunne skreve i detalj om kvar bolge eg har tatt, men eg kan ikkje se for meg at det ville blitt saa bra lesestoff. Og eg har forresten ikkje kjopt meg et surfebrett ennaa, naake som eg faktisk er veldig gla for i skrivende stund. For naa har eg planlagt min neste del av reiseruten, og den inkluderer veldig lite surfing.

I maaro drar eg herfra i retning Honduras og the Bay Islands. Der skal eg ta dykkerlappen og nyte litt meir av den karabiiske stemningen. Fra der gaar turen nedover mot Nicaragua, over Lago de Nicaragua der eg skal kite, og ut mot kysten i elvebaater som eg kommer til aa sitte paa i naaken dager. Fra kysten gaar turen ut mot The Corn Islands i Karibien som er et av hovedmaalene mine for denne turen. Der er maalet aa henge opp hengekoyen, slappe av og klatre i palmetrer i ein uke. Alt dette er forelobig bare ein plan, saa me faar se kor vinden drar meg.

Ein ting eg savner her nede; vaar. Nyt den daake som kan! Hang loose og gjor det beste ut av dagen!

Surfing diaries #1

Daa var endelig surfingen paa denne turen begynnt! Men forst et lite utdrag av tiden for eg traff paa bolgene. Eg var i Lake Attitlan i Guatemala i 5 dager, der eg hadde spansk kurs. Det var stort sett det eg gjorde der nede, i tillegg til aa se paa den lokale paaskefeiringen og leige motorsykkel ein dag. Men eg visste at eg var ferdig med spansken rett for bursdagen min, og eg ville virkelig feire dagen i boljan blaa. Saa den 4. april heiv eg meg paa bussen, og etter 13 timer i buss, bil og taxi og ferden gjennom baade Guatemala city og San Salvador var eg endelig framme ved havet, i ein liten bygd ved navnet Playa El Sunzal.

Playa El Sunzal ligger rett attemed Playa El Tunco, og begge deler ein av Sor Amerikas beste bolger. Bolgen her er ikkje saa rask naake som passer bra til meg som naa maa lere meg aa staa paa shortboard, men den er ganske stor og ganske kraftig. Heldigvis er det dypt, saa det gjor ikkje naake om eg havner i vaksemaskinen, naake som hender titt og stadig. Denne bolgen er ein pointbreak, som vil sei at bolgen begynner aa bryte paa ett visst punkt og bryter gjevnt og fint heile veien inn mot stranden, i motsetning til mange av vaare norske beachbreak der bolgen bryter over heile linjen samtidig. Dette er heilt topp, og dvs at dersom du klarer aa ta bolgen faar du som regel ein lang og fin tur.

Men det var det aa ta bolgen daa.. Dette er lettere sagt enn gjort, og spesiellt ettersom eg naa har begynt aa staa paa shortboard. Dette er av praktiske grunner. For ettersom et har planlagt aa kjope meg et brett er det mye lettere aa transportere et kortere brett enn et som er 3 meter langt. Saa sjol om eg har tilbragt bursdagen min i boljan blaa var ikkje livet ein dans paa roser. Etter ein lang dag bestaaende av mye padling i sterk motstrom og ein del whipeouts saag eg for meg dagens siste surfsession, i solnedgangen. Heldigvis hadde ein del av strommen gitt seg, saa etter eg hadde padla langt nok ut, og et stykke fra bolgen, kunne eg sette meg ned paa brettet og ta meg ein velfortjent pause. Det var daa det skjedde. I horisonten saag eg bare ein solid vegg av vatn komme strommende mot meg, og eg sammen med ein haug andre surfere, begynnte aa svomme vekk fra pointen. Eg meiner eg klarte aa komme meg vekk i tide, og det var bra. For bolgene som kom inn var naermere doubble overhead, tilsvarende 9-10 feet eller rundt 3 meter. Saa mens eg satt der ute og saag andre meir erfarne surfere rippe de svaere bolgene som kom inn, satt eg der ute og innsaag at eg var fanga. Ikkje kunne eg ta bolgen, og ikkje kunne eg komme meg inn uten aa bli tumbla rundt minst ein gang i de svaere bolgene. Men eg drifta ikkje bort, saa eg endte opp med aa se solnedgangen og kongesurfing fra orkesterplass. Dette var havet sin bursdagspresang til meg. Ein skikkelig showoff.

Dagen derpaa begynte det aa losne. Etter et par triks og hint fra ein californisk surfer, og etter et par forsok, befant eg meg rett foran curlen i bolgen og surfa inn som ein som hadde erobra havet. Heilt konge! Eg er ikkje heilt komfortabel heilt ennaa, men eg skal vere her i et par dager til. For dette er ein heilt kongebolge og El Salvador er ein kongeplass:)

Dette er bolgen min :)

Glade dager i Guatemala

Daa har ein ny uke flydd forbi for man fekk tid til aa seie blogginnlegg! Dette landet er bare heilt fantastisk og ruver paa ein klar forsteplass paa reisen min.

Etter turen vaar paa ville veier til Chisec la vi ruten vaar mot Semuc Champey. Dette skulle vise seg aa vere ein avstikker fra asfaltveien paa 1 time langt inn i den gautemalske bushen paa intet mindre enn spektakulaere grusveier. Og som om turen inn ikkje skulle vere fin nok endte vi opp i den finaste bungalowen paa stedet, med utsikt over elven som skulle bli velbrukt i lopet av vaar tid der. Grunnen vaar for aa reise inn dit var for aa besoke naaken naturlige basseng i nerheten og slappe av litt. Bassengene var heilt fantastiske og aa slappe av det var vi gode til! Ein dag saa fulgte vi opp 9 timers nattesovn med ein 3 timers lur. Hehe.. Vi blei saapass slove at vi var der i 4 dager. Men for naaken fantastiske 4 dager!:)

Semuc Champey

Etter Semuc kom vi oss avgaarde mot "storbyen" Antigua som forovrig er kjent for sin Paaskefeiring. Dette skal visstnok vere den storste i heile mellomamerika, og det tror eg paa. Vi ankom midt paa dagen paa Palmesondag og blei mott av ein heil skare av folk i lilla kapper. Det viste seg daa at de gaar og berer paa ein stoooor "scene" med ikoner av jesus og jomfru maria paa, alt pent utfort i tre. De dekorerer og gatene med masse gress og pynter med blomster. Ganske villt faktisk. Vanskelig aa forklare det heile, saa her kommer et bilde.

Naa er eg i San Pedro ved Lago de Attitlan og her er eg for ein grunn; Aa laere meg spansk. Det begynner aa bli meir og meir viktig aa kunne Spansk for aa komme seg rundt ettersom eg beveger meg meir og meir inn i ingenengelsktalendeland. Eg hadde min forste time i dag, og eg ser at det ligger masse pugging foran meg. Omtrent som aa begynne aa lese til ein eksamen 1 uke for den er. Men det skal eg faa til. Eg har forovrig kjopt meg ein ukulele, saa det blir nok litt klimpring i hengekoye i tillegg til pugging.

Peace out

Spraakproblemer? -Det gjor bare alt meir interresant!

Folk seier at det er ein stor fordel med aa kunne spansk naar ein skal reise i spansktalende land i mellom og soramerika, men inntill i gaar har det aldri vore naake problem. Det finnes alltid naaken som kan engelsk. Men ikkje i Guatemala...

Dagen i gaar var ein fullpakka dag. Forst var vi paa tidenes beste marked! Siden ingen kan engelsk er det heller ingen som kan plage deg med irriterende tilbud, saa me fekk fleire timer med fredelig shopping paa et fantastisk spennende marked. De hadde alt! Eg endte opp med aa kjope et par sko (endelig), et par flippflopper (mine gamle trauste royk dagen for daa me utforska mayaruinen Tikal), og ein lommelykt. Det var hakket for eg kjopte ein maschete og (25 kr!) men den faar vente litt til.

Maalet for dagen var aa komme oss til Chisec, ca 4 timer unna Flores der vi var. Fram til naa har vi vore vant med store oversiktlige busstasjoner, men her fungerte det som paa et kaotisk marked. Biler kom og gjekk gjekk i ein stor molje, og det aa finne riktig mikrobuss var ikkje lett. Ettersom ingen av oss kunne spansk Blei det bare aa sei navnet og haape paa det beste. Etter mye fekting og gestikulering kom vi endelig paa ein mikrobuss som visstnok skulle til San Antonio Las Cuevas. Denne var gammal og utslitt, setet hadde hull overalt, og ryggstotte fantes ikkje. Etter ein liten stund havna vi paa ein grusvei og kjorte innimellom all slags hus og skur. Veien blei bare meir og meir humpete og smalere og smalere for vi tilslutt naadde et hoydepunkt; ein sti innover jungelen. Dette her gaar aldri tenkte eg, men det var akkurat her bussjaaforen ville sleppe oss av! Paa et skilt sto det Las cuevas som daa tydligvis betyr huler, og det va det de hadde faatt med seg paa markedet. Vi nekta daa selvfolgelig aa gaa av, sa daa blei det til nok ein time paa humpete veier inn igjen til byen.

Her tenkte vi aa sette oss et litt mindre maal og satte destinasjonen til et sted endaa nermere. Det gjekk ganske saa fint, og vi ankom tilslutt tidenes kuleste ferje over ein elv! Det var igrunn bare ein stor flaate med to paahengmotorer, ein for aa kjore kvar vei. Her ankom vi uten aa ane ka aa gjore. Vi havna tilslutt i ein ny mikrobuss, og det viste seg at denne korresponderte med den andre vi tok, saa kanskje dette kollektivsystemet ikkje er saa gale alikavel. Den siste delen av veien fekk vi skyss med ein pickuptruck der vi satt paa lasteplanet. Ein forfriskande avslutning paa dagen som har vore prega av mye bussing.

Naa er vi i Chisec, og her e det heilt konge! Vi er de einaste kvite i byen, og i gaar kveld naar vi ankom gjekk gjetordet fort og gatene var fulle idet vi gjorde oss klare for aa spise middag; Tidenes beste biffsteik med tilbehor for under ein 10'er! Seinere paa kvelden gjekk vi aa lekte med ungene paa ein leke plass. Unger her nede kommer fremdeles med forundrende utrop; GRINGO! Etter det dro vi til ein bar der selvfolgelig alle de lokale vill danse med ein gringo:P

Livet er bra, og i dag dro vi langt uti bushen til naaken huler. Vi tuba (traktorslange paa vannet) gjennom ein, heilt fantastisk! Den andre var bare heilt mindblowing! Sinnsyksyk svaer, og sinnsykt fin! Ein varm anbefaling fra denne turen viss du har sjangs; Chisec, Guatemala; lev som ein konge, bli sett paa som ein alien.

Mexico - Belize - Guatemala

Naa har det vore eit heilt land siden eg har skreve et innlegg! Siden sist har eg vore innom Caye Caulker i Belize. Ein oy uti karibien. Et veldig fint sted, og det morsomme var at med ein gang du kom deg over grensen til Belize snakka alle engelsk og de var afro afrikanere. Ganske stilig. Paa Caye Calker var det skikkelig layd back rasta karibisk stemning, og mottoet var; Caye Caulker - Go Slow. Det var sannt, og du blei stoppa paa gaten om du gjekk for fort. Denne oyen mangla to vesentlig ting daa. Ein stand og bolger. Men eg laerte meg fort livsstilen og kjopte meg ein bok, og fant meg forskjellige lokasjoner paa oyen aa lese. Ganske kjekt, men eg blei ganske solbrendt..:P

Men eg fekk meg litt ut av tempoet og inn i mitt eget. Eg var ein dag paa ein snorkletur, der du snorkla med Stingrays (Naaken som husker Stewe Irwin?). Det var ganske freaky, men etter ein stund blei du vant med de og eg var faktisk borti et par. I tilleg til det snorkla vi ved et utrolig fint korallrev!

Naa har eg hengt meg paa ein gruppe bestaaende av 4 random kanadiere og vi har reist fra belize city til san ignacio der vi han med lokale paa et diskotek. Artig! Derfra reiste vi videre til Flores i Guatemala neste morgen og her er eg naa! Her e det sinnsykt digg!! Med ein gang du kom deg over grensen stoppa asfalten, og du kjorte grusveier. Koselig synes eg! Og folket her e utrolig hyggelige. De smiler og vinker og virker egentlig litt forundra over kordan ein kvit mann kunne ha rota seg bort hit. I dag har vi bada i vatnet sammen med naaken lokale, og eg laerte de sveitsisk bombe, the wet way..:P I maaro skal vi til Tikal, ein av de storre mayaruinene i Mayariket. Denne ligger midt i jungelen og det ligger an til aa bli masse wildlife!:)

Saa untill then, take care! Eg skal proe aa faa inn bilder seinere;)

CHICHÉN ITZA - Ett av verdens 7 underverker

Visstnok. Det va iallefall det eg hörte og som fekk meg til à dra dit. Det viste seg derimot at det finnes ganske mange lister av verdens 7 underverker, og vi fant ut at det sikkert var 57 underverker. Men likevel; à se ett av verdens 57 underverker er fremdeles ikkje sà gale..;)

Det var ganske sà spektakulaert. À se denne Mayaruinen(e) med all sin storhet, arkitekturiske genialitet og alle sine flotte utskjaeringer (og det va mange) var ganske sà spesiellt. Det e jo bare ein av mange sànne mayaruiner, og eg vil nok se fleire, men ikkje alle mayaruiner kan skryte pà seg à ha konsert av storheter som pink floyd og elton john. Vi kom forresten fram til at mayagudene mest sannsynlig kom til à vàkne opp fra dvalen nàr elton john kommer den 3. april, og eg vil helst vere sà langt unna som mulig nàr det skjer...

Mayaene var nàken arkitekturiske genier, og de var og veldig opptatt av symbolikk. Den store pyramiden her har f.eks 365 trappetrinn. Vi fekk ikkje med oss alt, for vi ville ikkje ha den gratise guiden (30 dollar tip), men alikevel var det stort. De dreiv og med et ballspill i det gamle mayariket, ingen veit heilt kordan det blei spilt, men det spekuleres i at i ein epoke màtte det tapende eller vinnende (??) laget bli ofra. De spilte dette spillet i ein stadium, og denne stadiumen hadde ein heil enorm akkustikk! Man kunne snakke mot veggen og den pà den andre siden ville hörre deg. Det var kult. Nà er det snart til Belize. Eg har bare et par erend igjen her i Merida.

Tilfeldigheter - that´s a tripmaker

Folk seier det, og det stemmer. Det er ofte det du ikkje har planlagt som blir kjekt, og eg som ikkje har planlagt nàke serlig i det heile tatt har hatt det veldig kjekt!;) Det er to tilfeldigheter eg gjerne vil trekke frem.

I gàr kveld fant eg ut at eg màtte vaske kler, ettersom det einaste reine va det eg sto og gjekk med. Sà eg fekk med meg min italienske venn, Andrea heitte han forresten, og vi gjekk mot det vi hadde fàtt vite skulle vere vaskeriet. Pà veien tilbake fant vi ein heilt aen del av byen og det va masse folk, et stort market og musikk blei spilt fra liveorkester pà et hustak. Vi gjekk rundt og sàg pà markedet og vi sàg at veldig mange var samla rundt ein plass. Det viste seg dà at det skulle vere tyrefekting der og vi kom akkurat idet de skulle sleppe laus oksen. Artig! Sà vi blei nà stàende og se pà 4 matadorer som prövde à terge oksen pà seg. Nà skal det vere sagt at oksen blei lei og begynte à leite etter gress istede. Sà etter et par tapre forsök màtte bare eigaren plystre han tilbake i buret. Men det var nà kjekt à vere med pà ein meksikansk folkefest.

Og appropo folkefest. I dag ankom eg Merida ut pà ettermiddagen, og dette er ein ganske sà stor by langt inne i yukutanprovinsen av mexico. Eg var sulten nàr eg kom fram, og i min jakt pà mat havna eg midt i ein mexicansk fiesta! Her blei det dansa flamenco og tradisjonell mayadans, og taco blei stekt og servert pà gaten. Sà her kjöpte eg meg taco, den absolutt beste sàlangt forresten, og nytte showet.

Etter fiestaen skynte eg meg tilbake til hostellet for à bli med pà salsakurs. For de som fekk inntrykk av at eg kunne salsa kian eg herved meddele at eg absolutt ikkje kan det! Sà etter ein temmelig dàrlig opptreden i gàr, passa dette fint! Sà nà kan eg det litt bedre, men eg satse pà à fà det skikkelig til i löpet av tiden her;)

Og tilslutt ein gladnyhet; eg har kjôpt meg ein hengeköye! Ein STOOOR hengeköye! plass til minst 3 stk i den og meg pà tvers. Ser fram til à bruke den, og det e akkurat det eg har tenkt til i màro. Kjôre inn hengekôyen pà formiddagen og delta i ein endà större fiesta pà kvelden der eg kan brife med mine nye salsamoves;)

Det ligger litt bilder pà facebook, men det kommer meir her og;)
http://www.facebook.com/album.php?aid=153618&id=500474292&l=4f0b6dff85

Den karibiske kyst

...Er NIIICE!! Eg skal erlig innrómme at eg ikkje forventa den samme typen strand du forestiller deg pá ein karibisk óy, men det va akkurat det eg fekk! For ein fólelse det va á gá av bussen, og foran meg lág det krittkvit sand, masse palmer og tilslutt det bláaste havet eg náken sinne har sett!! Heilt sinnsykt fint, og her skal eg vaere de neste 3 mándene.. WOW. I can live with that;) (Bilder kommer)

Á vere ein backpacker er forresten ikkje sá stress. Du móter masse flotte folk, det á komme seg rundt er ikkje náke problem, det einaste e á mátte pakke sekken heile tio. 45 liter er faktisk ikkje sá mye, sá eg har allerede donert skoene mine til ein storfota Argentiner som forresten blei overbegeistra for det. Det va jo litt kjekt. Men eg har funne ut at eg egentlig trenger sko, sá det stár pá handlelisten. Der stár og hengekóye som eg har blitt avhengig av. Superchill!:)

Sá imáro blir det grottedykking, det kommer til á bli nice, og ellers tar eg dagene litt som det kommer. Har funne ut at det er best, ellers blir eg bare litt overhvelma over tanken pá at eg faktisk skal vere her i 3 mnd.

Ná e livet flott og eg gleder meg til fortsettelsen! Einaste e at eg má laere meg spansk. Uten det sliter du her nede. Heldigvis har eg blitt kjent med ein italiener som e ganske flink, og han stepper inn nár det er behov for det;) Ná er det kveld her, eg har spist taco til middag og ná skal vi ut og danse SALSA! Hehe.. Det blir litt av et syn..:P

MEXICO

Dà va eg endelig komen til Mexico! Turen var lang, Naermere 33 timer pà Reisefot. Men nà har eg komt fram, eg har fàtt meg ein god natts sövn og nàken timer i hengeköyen nà pà morgenkvisten. Eg kan melde om fint vaer, ein mild bris fra havet, masse fuglekvitter og lite snö.. Herifra (Cancun) gàr turen videre til Tulum der planen er à plaske litt i vannet og dykke i nàken grotter. Nà skal eg kjöpe litt solkrem og hive meg pà bussen. Hasta luego!

Gledelig nyhet!

Haha!! Det gikk ikkje gitt..:P Men eg vil dele ein gledelig nyhet til alle mine trofaste lesere. Etter gjentatte forespørsler fra venner som vil kommentere bloggen min uten å ha google konto eller andre kontoer, så har eg gjort litt graving i innstillingene for bloggen min og har nå klart å åpne for kommentering for alle!:D Hipp hurra!! Så nå er det ingen unskyldning for å ikkje kommentere!;) Men nå drar eg altså.. Heilt på alvor :P Hasta lavista BABY!

No vil æ færra te Mexico!

Haha. Nå står eg på gardermoen klokken 4 på natten og skriver blogg.. Det er grisekaldt her, og eg som er både kledd og innstillt for tropiske forhold får ikkje sove. Så eg har vandra rundt inne på flyplassen den siste timen, lekt handikappa (altså kjørt rullestol), flørta med ei kafepike (iallefall sotte og tenkt på å gjøre det), og preika med ein vaskehjelp fra Zanzibar (den e sann!). Nå fant eg då denne datamaskinen og prøver å hale ut tiden med dette fullstendig meiningsløse blogginnlegget. Jaja. Det kunne vel vore verre. Eg love forøvrig at det neste blogginnlegget skal komme fra varmere strøk! Nå gjenstår det bare nåkenogtjue timer før eg er i Mexico. Nei, eg får se om insjekkingen e åpen snart... Farvell Norge! Det har vore ein trivelig vinter, men nå kaller sommeren! :)

Tilstandsrapport før avreise

Då forlate eg Bergen i morgon tidleg, så eg tenkte eg skulle gi ein liten tilstandsrapport før eg forlater heimen.

Sekken: Utrolig nok har eg fått plass til alt i 45 L, men den er faretruande full. Ser ut som nåke må kastas undervegs.

Sekkevekt: 11.4 kg

Meg: Eg er klar, mest gira på Oslo der eg skal på The Oakley Arctic Challenge. Tror det blir tøffere når eg våkne opp på Gardermoen mandags morgen før bossbilen kjører.

Min vekt: Ligger ganske stabilt på rundt 93 kg. Har laga to ekstra hull i beltet i tilfelle..

Farge: Eg er ganske fornøgd men vinterfargen min, men den skal forbedras kraftig!

Ansiktshår: Lite.. Forventer å komme heim med ein busk!

Forventningar: Usikre. Gleder meg eigentlig til å reisa ut på eventyr og ta ting som dei kommer!

Thumbs up!

Dagens treningsøkt

Ja, då va dagens treningsøkt over, og du vil ikkje tro ka det var... Det var å sy!.. Å sy sekken min.

Jah, nå kan du vel lure på både ka som var så slitsomt med det og koffor den måtte sys i utgangspunktet. Og siden du lurer skal du får svaret. Nå i mine forberedelser til min reise har eg plukka opp ett hint som går om og om igjen; reis lett. Så det eg har gjort nå er å finne fram min første tursekk, ein Bergans Telemark 45 L, og fra den skal eg leve de neste 3 måndene. Det som er problemet med denne sekken er at den er ganske sliten og derfor måtte den sys fleire steder. Dette har aldri vore nåke problem tidligere. Eg bare setter meg bak ein symaskin og syr. Nå skal det jo vere sagt at eg stort sett alltid har hatt nåken multikunstnere bak min rygg og forteller meg ka eg skal gjør og hjelper meg. Det hadde eg ikkje nå.. Så det store problemet var å tre maskinen! Ein skulle jo tro det var nåke lunde logisk, og ja til ein viss grad er det det. Men uansett kor fint eg føle eg trer maskinen så vil den ikkje sy skikkelig! Så etter å ha slitt lenge med denne symaskinen til svetten pipla i ansiktet valgte eg å gi den opp og ta fram nål og tråd, sånn som i gamledager.. Men nå visste eg tydligvis ikkje ka eg hadde begitt meg ut på. Å sy med nål og tråd tar TID, og det virker som den andre enden av nålen er like skarp som den spisse. Men etter mye hard jobbing og meir svetting har eg nå sydd sekken slik at eg er nåken lunde fornøgd. Happy me!

Og nå sitter eg her og lurer på om eg skal ta med meg den andre sekken i stedet....

Sesongens siste dag på ski

I dag har eg vore i Myrkdalen og sått telemark i pudder med solskinn og god stemning! Det er merkelig å tenke på at om ca ein uke er eg i varme mexico og tar meg ein tur på stranda. Men for å vere heilt ærlig så kjenner eg at det ikkje gjør nåke. Eg er veldig fornøyd med den vinteren eg har fått i år med snørekorder i hytt og gevær og kjenner eg er klar for sommer! SURFINGEN trekker nåke enormt! Og så skal det nok bli andre kjekke aktiviteter der nede! Men innen den tid blir det jobb, pakking og last minutes preparations.

Vi snakker soon!

Nå er det jaggu ikkje lenge igjen før avreise, nærmere 2 uker igjen før eg forlater Os og skal ut i den vide verden. Eg har begynt å få følelsen av at det ikkje er lenge igjen og takk og lov for det!

Det er mye som skal fikses før ein slik reise, og det å planlegge å pakke e ein viktig del av det. I dag fant eg ein genial side på nettet som skriver om alt du trenger rundt ein reise, deriblandt ein veldig omfattende og god pakkeliste; Travel Independent. Denne siden anbefales til alle som skal ut å reise, eller som bare er reiselysten. Her står det at du skal kunne pakke alt du trenger i ein 40 liters sekk. Eg tviler.. På min forløbige pakkeliste har eg 2 A4 sider med bare utstyr, og det e før klær og sko og slikt. Eg må nok begynne å stryke ut ting... :P

Eg har som sagt ingen konkrete planer for turen, men viss eg finner dette stedet tror eg at eg blir boende i ein av de hyttene i bakgrunnen på ubestemt tid... :D

Reisefeber

Nå nærmer det seg avreise med stormskritt. Nå skal eg bare jobbe for fullt i nåken uker for reisekassen sin skyld og så er det avgårde kåre..

Avreisetidspunkt er nå fast bestemt og datoen er 8. mars kl 06.45 fra Gardermoen. Turen går via Paris og Mexico city før eg tilslutt lander i Cancun. Derfra har eg tilnærma ingen planer og tar det litt som det kommer. Siden eg reiser aleine har eg alle muligheter åpne.

Pakkelisten har begynt å generere seg i hodet, og det er kanskje der eg kjenner mest på reisenervene. Det å ha med seg det ein trenger er viktig, og siden eg reiser til et ukjent kontinent veit eg ikkje heilt ka... Her oppfordrer eg dåke til å komme med tips! Alles synspunkter verdsettes:)

Gringoen Eivind

Nå nærmer tiden seg der fuglen skal ut av redet og ta sine første flaks i den store vide verden. Eg skal nemmelig ut å reise nå om ikkje så lenge, og ferden går til mellomamerika. Dette har vore i kortene lenge, men akkurat destinasjonen har ikkje vore bestemt før nå nylig. Reiseruten er nå som følger:

Oslo - Cancun (Mexico) - Belize - Guatemala - Honduras - Nicaragua - Costa Rica - Panama - Cuba - Oslo

Dette føler eg kan bli spennende og utfordrande. Eg får sikkert se mye fint og oppleve mye kjekt, samtidig som eg kommer til å kjenne på fleire savn og sikkert oppleve nåken ikkje så kjekke ting og. Dette blir ein reise for å finne seg sjølv og for å utforske verda. Stay tuned for more travel news.